امید محله این هفته ما دختر جوان مهدیآبادی است که سختیهای بسیاری را به جان خریده است تا در رشته ورزشی مورد علاقهاش یعنی کیک بوکسیگ موفق شود. به قول خودش از بچگی شیفته هنرهای رزمی بوده است. کوثر سالاری تابستان سال 1394 با شرکت در دوره آموزشی کیک بوکسیگ در مسجد با این ورزش آشنا میشود و با سختی بسیار موفق میشود تا باز هم در این رشته آموزش ببیند. حالا آرزو دارد تا هرچه زودتر مدرک مربیگری بگیرد و مسیر سختی را که پشت سرگذاشته است برای دیگر دختران هممحلهایش هموار کند.
کوثر سالاری متولد 1382 از دختران فعال پایگاه بسیج مبارکه مسجدصاحبالزمان(عج) مهدیآباد است.او میگوید: «سال 1394 دوره کوتاه کیک بوکس را در مسجد گذراندم و بعد از آن همیشه تمرینها را ادامه میدادم. متأسفانه اما در این منطقه هیچ کلاس و باشگاه کیک بوکسی نیست.» کوثر پس از آن یک سال در ژیمناستیک و یک سال هم کونگ فو وقت میگذارد و در مسابقات دانشآموزی آموزش و پرورش مقام سوم مشهد میآورد اما دلش با ورزش کیک بوکس است. بالأخره با پیگیری فراوان باشگاهی در بولوار توس پیدا میکند و هربار سه تا اتوبوس عوض میکند تا به آنجا برسد. میگوید: «سه سال است که برای آموزش و تمرین به آنجا و خدمت مریم محمدی استادم میروم.» کوثر به هنرستان نمونه المهدی در خیابان اروند منطقه6 میرود و آنجا هم در رشته تربیتبدنی درس میخواند. تحصیل در رشته تربیت بدنی باعث میشود در فوتسال هم بدرخشد و در ژیمناستیک هم به درجه کمک مربی برسد ولی به قول خودش همه این کارها را کرده تا بتواند دوباره به کیک بوکس برسد. کوثر ادامه میدهد و میگوید: «پدر و مادرم اوایل خیلی مخالف بودند، میگفتند 3ساعت میروی و 3ساعت برمیگردی تا یک ساعت تمرین کنی؟ اما وقتی دیدند آنقدر مشتاقم راضی شدند.»
او توانسته در مسابقات کیک بوکس نیشابور در سال 1398 مقام سوم استانی را به دست بیاورد، اما مهمترین دستاوردش تاکنون مقام اول مسابقات ورزشی بومی محلی شهرداری مشهد در همان سال است. از آینده ورزشیاش سؤال میکنم که میخواهد به کجا برسد، میگوید: « کیک بوکس بانوان در ایران آینده ندارد چون حمایت نمیشود. این ورزش احتمال آسیبهای جدی جسمانی دارد و به همین علت در قسمت بانوان حمایت نمیشود و خیلی از بانوان ورزشکار این رشته سرخورده میشوند و رهایش میکنند.» میپرسم ورزش کیک بوکس خشن نیست؟میگوید:« کیک بوکس ورزش کاملا رقابتی است و پیروزی بیشتر از ترس آسیبدیدگی اهمیت دارد، مثلا خودم مدتی همیشه دست و پاهایم کبود یا دماغم ضربه دیده بود. وقتی وارد ورزش رزمی میشوی باید قید زیبایی چهرهات را بزنی و احتمال آسیب زیاد است اما به دخترها اعتماد به نفس میدهد.»
از او درباره هدفش در این رشته ورزشی میپرسم، میگوید: «سالن ورزشی و باشگاه مخصوص برای خانمها در مناطق حاشیه شهر بسیار کم است و ورزش کیک بوکس هم که درکل ورزش کمطرفداری است. مربی این رشته هم خیلی کم است و دلم میخواهد مدرک مربیگری این رشته را بگیرم و مثل استادم با هزینه کم این رشته را به دختران هممحلهای و حاشیه شهر آموزش بدهم.»